miércoles, 28 de mayo de 2014

LET IT GO, Aida.

CAT: Alguns que em coneixeu sabeu que he estat una època, bastant llarga, massa rallada. massa malament, massa infeliç, massa trista, massa artísticament saturada, massa bloquejada. massa tot. i tot alhora. Com en un pou.
I no és que no hagi creat, al revés, he fet milions de dibuixos, que no han arribat enlloc, o s'han quedat en stand by, o que directamenthan anat a les escombraries. He afagat el llapis, o boli, o el photoshop pràcticament cada dia, obsessionada, per fer alguna cosa de profit, que m'acostés als meus objectius. Alguna cosa que reflectís tot el que he après últimament que sé que és molt, sens aconseguir-ho.
Però el que volia explicar, és com l'altre dia, una xerrada amb la mama, va tenir un efecte terapèutic brutal, inesperat. I això que no vam dir res que altres vegades no haguéssim dit.


I vaig fer algo que necesssitava, un "LET IT GO". I malgrat ho he intentat mil vegades, de cop, ho he fet. Fora.



ESP: Algunos que me conocéis, sabéis que he estado una época, bastante larga, demasiado rallada, demasiado mal, demasiado infeliz, demasiado triste, demasiado artísticamente saturada, demasiado bloqueada, demasiada todo. Y todo a la vez. Como en un pozo.
Y no es que no haya creado, al revés, he hecho millones de dibujos, que no han llegado a ninguna parta, o se han quedado en stand by, o que directamente han ido a la basura. He cogido el lapiz, boli o el photoshop practicamente todos los días, obesionada, por hacer algo de provecho, que me acercara a mis objetivos. Algo que reflejara todo lo que he aprendido , que sé que es mucho, sin conseguirlo.


Pero lo que quería contar, es que el otro día, una charla con mi madre, resultó tener un efecto terapéutico brutal, inesperado. Y eso que no hablamos de nada que no hubiéramos hablado antes.



Hice algo que necesitaba, un "LET IT GO". Y aunque lo había intentado miles de veces, de repente lo hice. Fuera.



CAT: Vull estar un temps dibuixant no per arrribar a algun lloc, ni volguent demostrar tot el que he après,  perquè això es el que m'ha portat aquest estancament brutal. Vull dibuixar per disfrutar. Com quan ets un nen. I a més, quan ho fas, es quan surten les coses mes personals.

 En un plis, m'ha sortit un dibuix i n'he acabat un que potser algun dia vaig donar per acabat!
No vull cantar victòria abans d'hora però em sento com si m'hagués tret un gran pes de sobre, i ja és molt :)

Potser necsesitava perdre'm totalment per tornar-me a trobar :)


ESP: Quiero estar un tiempo dibujando, no para llegar a ninguna meta, ni queriendo demostrar lo que he aprendido, porque esto fue precisamente lo que me llevó a un estancamiento brutal. Quiero dibujar, para disfrutar, como cuando eres un niño. Además es así cuando salen las cosas mas personales.


 En un plis me ha salido un dibujo y he terminado otro que en algun momento dí por acabado. No quiero cantar victória antes de tiempo, pero es como si me hubiera quitado un gran peso de encima, y esto ya es mucho



A lo mejor necesitaba perderme totalmente, para volverme a encontrar :)

8 comentarios:

  1. Enhorabona, Aida! Sens dubte, deixar-se anar i gaudir del que fem és vital perquè surtin bé les coses. Jo et puc dir que per com escrius i com dibuixes, a mi em transmets molt bona energia!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. moltes gràcies Jan!! m'agrada molt que ho pensis!!! la veritat es que quan ens treiem de sobre les pressions tant fortes que nosaltres mateixos ens posavem es un alleujament! i crec que hem de seguir, així, fent el que ens agrada :)!!

      Eliminar
  2. Hola Aida, saps una cosa? El més difícil de tot és saber parar i ser capaç de dir un "No". Tenir clar el que no vols fer és un molt bon principi. I dibuixar sense presses, sense presions, sense parar-te a pensar si agradarà als altres o no, t'obre les portes del teu veritable estil, aconseguint totalment alliberar els teus sentiments i podent-ho transmetre en quatre gargots. A mi, personalment, m'encanten els teus treballs. Des d'aquí t'animo a continuar per aquest nou camí que has iniciat! M'he sentit molt identificada amb moltes coses que has dit. Jo també estic en procés de dir el meu "No" i de gaudir cada moment de les meves creacions. Una forta abraçada i fins aviat,

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. MOltes gràcies pel teu comentari!!, em fa sentir moltbe veure que m'entens perfectament, i és cert. posar-nos massa pressió al final es contraproduent. I obsessionar-se amb els objectius també, quan estan fent que et fustris i no que disfrutis del camí que has triat. Moltes gràcies de nou, i jo també t'animo, ja que ens trobem en punts semblants, a continuar, i a deixar-te anar, i a fer nomes el que realment t'agradi!!! una abraçada molt gran tambe!!

      Eliminar
  3. enhorabona!!!!! molts petons
    Marisol

    ResponderEliminar
  4. Que difícil es ser demasiado exigente con uno mismo Aida, lo sé por experiéncia. Me alegro que te hayas liberado. Yo voy a temporadas, a veces me bloqueo, otras me libero y así como en un ciclo. Pero sé que cada ciclo me acerca más a quien quiero ser como dibujante. Nunca hay que rendirse y creo que tu eres un gran ejemplo de ello. Cada vez que veo una ilustración tuya me gusta más. Sigue deleitándonos con tu arte y cuanto más disfrutes tu, más disfrutaremos los demás, porque eso se plasma en el resultado :)

    ResponderEliminar
  5. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar